Zaterdag ben ik voor het eerst in mijn leven over de 30km heen gegaan!
Met mijn hardloopgroep, een prachtige route om het Leekstermeer heen.
Weinig
wind, zonnetje, wuivend riet, leuke gesprekken (Johan, bedankt) en zo nu en dan
een grote buizerd: de loop kon eigenlijk niet beter.
Waarschijnlijk is dat ook de reden dat het minder bijzonder voelde dan ik had gedacht.
30km! Van
tevoren dacht ik dat ik na de koffie waarschijnlijk niet meer uit mijn stoel
zou komen en hoe moest ik daarna in vredesnaam weer op m'n motor stappen?
Maar
eigenlijk was het gewoon een lange, lange duurloop. Met de gewone moeheid en
stijfheid na die tijd en het wat moeizame uitlopen de volgende dag.
Maar de komende weken zal dat wel anders worden, vrees ik. Langzaam worden de afstanden opgeschroefd. 30, 32, 35, 37km Ik vrees dat daar nog wel s een wat minder vrolijk stukje over geschreven zal worden! :-) Maar dat is voor later zorg.
By the way, broertje: wat loop jij de laatste weken op belachelijk mooie plekken! Een halve marathon in Praag, lekkere duurloopjes door de bergen om Kaapstad... ik ben jaloers.
Jaloers
vooral omdat ik graag even mee zou lopen! Lekker weer s samen lopen! Dinsdag
samen in Amsterdam?
No comments:
Post a Comment