Nog 8 dagen

Hoi grote broer,

Zware benen, lange uren, kleine pijntjes, grote pijntjes, veel genieten, een beetje lijden. Dude, over acht dagen staan we samen aan de start van onze eerste marathon! Allebei zenuwachtig, allebei al twaalf keer geplast (Hordijkjes zijn zenuwpiesers. Too much info?), ik kan niet meer wachten!

Al heb ik wel mijn twijfels of ik de finish ga halen, ik weet in ieder geval dat ik kan starten. Dat was het engste aan deze blessure. Starten leek een tijdje heel ver weg. Conditioneel ben ik niet waar ik wezen moet, ik heb gewoon te weinig kilometers gelopen. Maar ik beloof je: zolang die blessure zich koest houdt, houd ik niet op met lopen!

Weet je, jij moet wel de enige zijn die afstanden als 30KM kan bagatelliseren. Jij gaat duidelijk te veel met die hard lopers om! Wees trots op je afstanden Leo! Ja, je kent mensen voor wie het niets is. Maar weinig mensen kunnen wat jij nu kan. Sterker nog, voor de meerderheid van de mensheid zijn we met iets redelijk doms bezig, wie gaat er nou een marathon lopen? :)

Wat er ook gaat gebeuren: donderdag ga ik met mijn oudste broer naar het puntje van Noorwegen, waar het niet donker wordt. Dit is al fantastisch! Ik kan niet wachten om de 42.195 redenen om erheen te gaan, aan te vallen.

Zoals we gisteren al zeiden: marathon-huilen-bier. Twee van de drie gaan hoe dan ook lukken. Welke twee weet ik niet :)