Bagger

Gisteren liep ik als een Telegraaf op zaterdag. Dat betekent dus uiteraard: zwaar en in zijn geheel niet best.
Waarom zo slecht? Nou gewoon omdat de Telegraaf een baggerkr.... oh, u bedoelt het lopen?
Tsja, dat is een wat lastiger vraag.
De lengte was erg pittig (ruim 34km), maar in de afgelopen weken was de dertig vaker geslecht en elke keer ging dat redelijk tot erg goed. De route was prachtig (rondje Zuidlaardermeer), het weer fantastisch (bijna windstil, 14 graden, ondergaande zon) en het gezelschap gezellig (ATC rules).
Tot zover dus weinig smoesjes te ontdekken.
Er spelen ook geen blessures, al weken loop ik meer kilometers dan ooit en ik voel me sterk.

Maar wie weet zat 'm daar de crux: 'meer kilometers dan ooit'. Afgelopen weekend heb ik de maand mei afgesloten met meer dan 300km op de teller en afgelopen week heb ik voor het eerst meer dan 80km gelopen.
Sommige ervaren marathon-lopers denken nu: nou en? Niks bijzonders.
Maar voor mij zijn dit hoeveelheden waar ik tot 2 maanden geleden niet van kon dromen. Nou ja, dromen...hele volksstammen zullen het omschrijven als een nachtmerrie...
Maar ik niet. Ik vind het erg leuk om de langere afstanden te doen en steeds weer nieuwe records op mijn Garmin te zien verschijnen.

Maar wellicht zit daar wel de reden van de zondagse inzinking: ik ben gewoon moe.
Niks geen smoesje, ik was gisteren gewoon minder sterk dan ik dacht en dan ik wilde. Maar ik was gewoon moe.

Afgelopen week zal voorlopig de recordhouder blijven, net als de maand mei. Komend weekend gaat langzaam de rem erop en komt het afbouwen, het taperen en hopelijk de supercompensatie.
Voor de niet-lopers: allemaal vage termen die ervoor zorgen dat ik niet meer van die belachelijke afstanden hoef te lopen!
....
Behalve natuurlijk op 21 juni!